Corona impact op de studenten

Ik lees de laatste tijd veel over studenten in tijden van corona. Studenten schreeuwen om erkenning en een stem maar die hebben ze tot op heden niet gekregen. Tijdens de veiligheidsraden en televisieprogramma’s en debatten is nog amper tot nooit het woord student gevallen.
Studenten voelen zich genegeerd. De laatste week komen de studenten meer en meer op voor zichzelf waardoor ik hier en daar enkele nieuwsartikels tegenkom over ons, de studenten. In de artikels leggen de studenten uit hoe ze zich voelen tijdens deze crisis, ze vragen om een debat te voeren over mogelijke oplossingen voor hun ondervonden problemen, maar dit en verdere ondernemingen waar de studenten naar vragen zijn nog niet gebeurt.

Ik vind persoonlijk dat de studenten een stem verdienen in deze crisis en dat de hogescholen, universiteiten en docenten hiervoor moeten openstaan. Dat dit tot heden nog niet goed verlopen is vind ik erg, maar ik ben vooral aangedaan door de reacties die de nieuwsartikels krijgen. Ik heb heel veel nare opmerkingen gelezen van volwassen mannen en vrouwen die heel denigrerend kijken naar de studenten van vandaag. Enkele voorbeelden: ‘Studenten die klagen… De café’s zijn voor iedereen dicht hoor… Ze gaan hun leverschade volgend jaar wel inhalen’, ‘Die kunnen nog al zagen zeg’, ‘ik vind het aanstellers en watjes. Dergelijke klagers zouden van mij sowieso geen diploma verdienen.’, ‘Het zijn kneusjes die niet zelfstandig kunnen werken.’, ‘De luxekinderen van tegenwoordig. In mijn tijd was er geen internet, geen computer moest ik naar de bibliotheek voor copies en werd het meeste nog met de hand geschreven wat bij een fout niet met een knopje te verbeteren was. Maar ja jullie hebben het lastig das waar. Ondersteuning voor als wij het moeilijk hadden, nee want dan was je zot dus beter was het om te zwijgen.’
De oproep van de studenten veranderd niets aan het leven van deze volwassen personen dus ik begrijp hun bitterheid niet.

Veel mensen geven aan dat we van geluk mogen spreken dat we internet hebben en de scholen onlinelesgeven, maar is dat wel zo dat we van geluk mogen spreken?
Het internet brengt enorm veel nadelen met zich mee. Uit een studie blijkt zelf dat internet ‘studie ontwijkend gedrag’ veroorzaakt. Is dit dan wel de juiste oplossing om net via dit platform al ons lesmateriaal aan te bieden? Ik heb het heel vaak voorgehad dat ik tijdens het volgen van een online les allemaal pop-ups zag verschijnen op mijn computer, dit leidt enorm af en de drang om te klikken op zo’n pop-up is enorm groot. Tijdens de fysieke lessen kies ik er bewust voor om mijn computer niet te gebruiken en mijn gsm in mijn schooltas te laten, zo kan ik optimaal opletten. Idem met les filmpjes, deze kun je op eender welk moment pauzeren terwijl je bij de fysieke les verplicht wordt om aandachtig te zijn omdat er geen pauze knop is. Ik weet dat dit optelossen valt door zelfbeheersing, maar sommige onder ons hebben de schoolomgeving enorm hard nodig voor hun concentratie en vinden deze concentratie gewoon niet terug in hun eigen kamer. Ik vind het trouwens heel optimistisch om te denken dat elke student beschikt over een computer en internetverbinding. Ik zelf heb 2 weken geen internet gehad in mijn kamer wegens een verhuizing. Ik heb het geluk dat ik kon gebruik maken van 4G. Ik vind nergens exacte cijfers maar Ben Weyts deed op 25 maart een oproep: hij zocht 10 000 laptops voor kwetsbare jongeren in het middelbaar onderwijs. Dit zal in het hoger onderwijs niet anders zijn.

Niet enkel het internet is een probleem, bij de studenten voltrekt zich een stille ramp. Uit een enquête van de studentenvertegenwoordiging van de UGent blijkt dat ¾ van de studenten de werkdruk in tijden van corona als zwaarder of veel zwaarder ervaren. ¾ van de studenten voelt zich ook slechter of veel slechter dan voor de coronacrisis en 40% van de studenten geeft aan zich bijna dagelijks angstig te voelen. Het gaat niet goed met onze studenten en er moet dringend iets aan gedaan worden, ook na deze coronacrisis moet het mentale welbevinden van de studenten een belangrijk werkpunt zijn.
Ik ben tevreden van de docenten in de richting sociaal werk in de Vives, maar ik ondervind zelf ook veel problemen die invloed hebben op mijn studeergedrag. De omgeving waarin ik me bevind is allesbehalve ideaal, we zijn net verhuisd dus ik zit vaak van ’s morgens tot ’s avonds in het geluid van geboor, getimmer, gezaag … Ik ben oprecht bang voor dit schooljaar en hoe dit zal eindigen voor mij. We moeten hierdoor en er is helaas niet veel aan te doen.

Ik eindig graag mijn post met een petitie opgesteld door de studenten: https://secure.avaaz.org/nl/community_petitions/overheid_en_universiteiten_studenten_voelen_zich_onvoldoende_betrokken_in_de_coronacrisis_geef_onze_stem_kracht_bij/
#geefonseenstem

Bronnen 

Meys, J. (2020, mei 8). In ons hoger onderwijs voltrekt zich een stille ramp. Opgehaald van Knack.be: https://www.knack.be/nieuws/belgie/in-ons-hoger-onderwijs-voltrekt-zich-een-stille-ramp/article-opinion-1596937.html